Aidra - Het rijk van de Leeuw.

"z..zijn ze dood, is Vanille dood?" vol verbazing keek hij Scarlet aan. Wie william was wist hij niet, maar ze leek veel om hem te hebben geven, net als om Vanille. Hij keek haar met een verdrietige blik aan, die Dertiuenders waren afschuwelijk. Hij had er nog steeds niet 1 echt in een gevecht ontmoet, maar als hij er 1 zou zien wist hij niet waar hij toe in staat zou zijn.

Scarlet snikte zachtjes en knikte. 'Ja.' Fluisterde ze en haar stem schokte. 'G..gelukkig is jou niets overkomen.' Fluisterde ze en keek hem aan. Ze liet hem met een hand los en veegde haar tranen uit haar ogen. Ze wilde niet huilen. Ze legde haar hand weer terug en keek even snel om zich heen. Het was redelijk druk geworden om hun heen.

Jason fluisterde een paar sussende woorden "en gelukkig is jouw ook niks overkomen." hij gaf haar een kusje op haar haren. Hij kon het zelf ook helemaal niet voorstellen dat Vanille dood was. "Zullen we ergens wat gaan drinken? Thee?" hij had door dat ze publiek gekregen hadden. Waarom waren mensen soms zo ontzettend nieuwsgierig naar zaken die hen helemaal niet aangingen.

Scarlet keek hem aan en knikte. Ze pakte zijn hand en glimlachte even kort. Toen wierp ze even een blik naar de mensen om hun heen en trok hem een stukje mee, zodat ze niet meer tussen die mensen stonden. 'Weet jij een plekje waar we iets kunnen drinken?' Vroeg ze zachtjes.

"Ik denk dat hier vast wel ergens een klein cafétje zit" hij pakte haar hand stevig vast terwijl hij haar tussen de mensen door loodste. Al snel kwamen ze bij een klein cafétje aan. "Zullen we hier wat drinken?" het was er niet zo druk, en het zag er gezellig uit. Er waren geen drukke jongeren, maar alleen maar mensen die rustig aan een tafeltje wat zaten te drinken.

Scarlet knikte. 'Dat is goed.' Zei ze zachtjes en ging met hem mee naar binnen. Gelukkig was het hier niet druk. Ze keek even naar hun handen en daarna naar hem. Ze schoof maar een stoel naar achteren en ging daar op zitten. Ze liet heel even zijn hand los zodat hij ook de mogelijkheid kreeg om te zitten.

-
is mn onderschrift te groot?

nee hoor
-
Jason ging tegenover Scarlet zitten en ging op de met zachte stof beklede stoel zitten. Daar pakte hij gelijk de hand van Scarlet weer vast. Hij wilde haar de eerst komende tijd niet meer uit het oog verliezen. "Wat wil jij drinken? vroeg hij toen hij een serveerster aan zag komen lopen met een notitieblokje in haar handen.

Scarlet keek vanuit haar ooghoek even naar de serveerster. 'Thee.' Zei ze en zag dat de serveerster het opschreef en zich toen tot Jason wendde. Ook Scarlet keek weer naar Jason. Ze glimlachte even. Nu hij er was voelde ze zich stukken beter.

--
yay ;3

Jason keek ook naar de serveerster "voor mij ook, en doe maar 2 grote stukken appeltaart." zei hij met een grijns naar Scarlet. Dat kon ze wel gebruiken, en hij ook wel. De serveerster knikte en liep weg om de bestelling klaar te maken. Hij keek weer naar Scarlet, hij was blij dat ze weer glimlachte "Wie is William?" vroeg hij na een tijdje aan haar.

'William is een vriend van vroeger. Ik sprak hem de laatste tijd niet zoveel meer eigenlijk.' Zei Scarlet een beetje treurig, maar probeerde de glimlach op haar gezicht te houden. 'Maar zijn draak had een berichtje bij me achtergelaten.' Zei ze en keek op naar de serveester die terug kwam met hun thee en gebak.

"Wat erg" hij wist niks beters te zeggen. Hij keek haar medelijdend aan. Wat leek het hem erg om goede vrienden in zo'n korte tijd te moeten verliezen. Hij glimlachte even waterig naar de serveerster die het gebak en de thee voor hen neerzette. Daarna keek hij weer naar Scarlet, zonder wat te zeggen.

Scarlet knikte even vriendelijk naar de serveester en pakte toen met een hand haar thee vast, de andere had de hand van Jason nog vast. 'Ja.' Mompelde ze. 'Maar er valt toch niets aan te doen.' Zei ze zacht. Het enige dat ze eigenlijk konden doen, was tegen die dertienders vechten. Gelukkig had ze niet stil gezeten en had veel getraint.