Het rijk van de waterman - Herberg de witte roos.

Herberg de witte roos is in bezit van een van de rijkste familie's van Kyon, maar dit zie je niet. Het is niet erg luxe, maar wel heel knus en gezellig. In de hal die je binnenkomt word je direct verwelkomt en kan je een sleutel halen voor een kamer. Het is niet al te duur. Je kan wat eten en drinken in de eetzaal, maar je kunt ook gezellig zitten bij de openhaart of aan de bar. De kamers zijn gewoon, maar erg hygienisch. De mensen die er werken zijn erg vriendelijk.

Regels; Niet vechten.
personen; vrij.

Glimlachend bleef Jason voor de ingang van de herberg staan. Hij was hier, als hij het goed had al een keertje eerder geweest. Dat was nadat hij in Daruka 1 of andere boer geholpen had met zijn land beschermen tegen ongewilde indringers die zijn kippen opvraten door bedrading en andere trucjes te maken. Doordat het land zo groot geweest was, had hij er de kracht niet meer voor om Lou nog te vragen om terug te vliegen en was hij ook hier verbleven. Lou keek naar Jason en toen naar Artemis "Waar gaan wij slapen?" vroeg ze aan haar. Ze was er al achter gekomen dat de herbergiers niet van draken in hun hotel hielden. En vaak waren de kamers zo klein dat de draak er niet eens in paste.

Scarlet keek naar de herberg en glimlachte even. Ze had het dus toch goed gehad, er was hier een herberg. Ze was hier geweest omdat ze een dagje had gewinkelt in de hoofdstad. Ze keek glimlachend naar Jason. 'Ben jij hier al eens geweest?' Vroeg ze. Artemis keek naar Lou. 'Ik slaap meestal in een bos of ergens in een groot steegje of afgelegen plek in de buurt van de herbergen waar Scarlet slaapt.' Zei ze tegen Lou.

Lou knikte "Dat doe ik ook meestal, zullen we dan de tortelduifjes alleen laten?" vroeg ze plagend met een knipoog naar Scarlet en Jason. Jason knikte naar Scarlet "Een paar jaar terug, maar ik geloof niet dat het heel veel veranderd is?" Hij deed een stap opzij om een wat ouder stel naar binnen te laten. Hij keek ze heel even na voor hij weer wat zei; "Zullen wij ook naar binnen gaan?" vroeg hij aan haar.

Artemis lachtte en keek naar de twee. 'Ja, laten we dat maar doen.' Zei ze en spreidde haar vleugels. Scarlet glimlachte naar Jason en knikte. 'Ja.' Zei ze en keek even naar Artemis die ze een snelle kus gaf. 'Ik zie je morgen, rust maar lekker uit.' Zei ze en pakte de klink van de deur vast om hem open te doen. Artemis glimlachte en begon te vliegen. Scarlet duwde de deur verder open.

Jason keek even de 2 draken na en stapte achter Scarlet naar binnen. Ineens bedacht hij dat ze waarschijnlijk samen op een kamer terecht kwamen, in zijn herrinderingen was het vaak een wonder als je hier nog zo op het laatste moment een kamer kon krijgen. Er verschenen 2 lichte blosjes op zijn gezicht, iets wat hem nou ook weer niet zo vaak voorkwam. "Zullen we eerst wat eten?" stelde hij voor.

Scarlet knikte naar hem en glimlachte. 'Ik vind het goed hoor.' Zei ze. Een vrouw van een jaar of 25 kwam naar hun toe en liet haar blik over hun twee glijden. 'Hallo, welkom in de witte roos. Willen jullie meteen een kamer of willen jullie eerst wat drinken of eten?' Vroeg ze vriendelijk, ze keek voornamelijk naar Jason. Scarlet keek haar aan. 'We gingen eerst wat eten.' Zei ze en keek naar Jason. De vrouw knikte.

Jason lette niet op de blik van de vrouw, het enige wat hij deed was knikken toen Scarlet zei dat ze wat wilde gaan eten. Hij draaide zich richting het eetgedeelte van het restaurant toen de vrouw voor hen uit liep om hen naar een tafeltje te leidde. Hij had echt honger, vooral toen de geur van versgebrade vlees zijn neus binnen drong. Met een vriendelijke knik ging Jason zitten aan het 2 persoonstafeltje wat de vrouw hen aangewezen had.

Scarlet liep met Jason en de vrouw mee naar het eetgedeelte en ging tegenover hem zitten aan de aangewezen tafel. Ze glimlachte en bedankte de vrouw even. Die knikte. 'Willen jullie alvast wat drinken?' Vroeg ze en glimlachte. Scarlet keek even naar Jason en toen weer naar de vrouw. 'Doe maar water.' Zei ze. Ze had geen zin in wat anders drinken. De vrouw knikte en keek met een glimlach naar Jason.

Jason dacht even na "Doe maar een colaatje" zei hij tegen de vrouw. Zonder verder wat te zeggen legde de vrouw 2 menukaarten voor hen neer en draaide zich om om het drinken te halen en misschien ook wel andere bestellingen op te nemen. Het was redelijk druk, maar wel op de gezellige manier. Jason glimlachte naar Scarlet. "Het was wel heel erg leuk vandaag, niet waar?"

Scarlet glimlachte en pakte een van de menu kaarten. Ze keek naar Jason. 'Ja, zeker.' Zei ze opgewekt en bladerde de menukaart door. Ze stopte met bladeren bij salade's. 'Die kinderen waren zo vrolijk.' Zei ze. 'Het zag er echt lief uit.' Ze keek hem glimlachend aan. Waarschijnlijk vond hij hetzelfde.

"Inderdaad" zei Jason terwijl hij de menukaart opensloeg. Hij keek even naar Scarlet die stopte met een blad met salades, hij had eerlijk gezegd meer zin in wat stevigers dus bleef hij op een bladzijde met vleesgerechten hangen. Uiteindelijk besloot hij dat hij gewoon een bord met warm stoofvlees zou nemen. "Weet jij al wat je neemt?" vroeg hij aan haar toen hij de vrouw met de drankjes aan zag komen.

Scarlet knikte en sloeg de menukaart dicht. 'Ja.' Zei ze en glimlachte. De vrouw kwam aan en zette de drankjes voor hun op tafel. Scarlet bedankte haar. 'Hebben jullie al besloten wat jullie willen eten?' Vroeg ze en keek hun aan. Scarlet keek even naar Jason. 'Ik wil de griekse salade.' Zei ze toen ze weer naar de vrouw keek. Het werd opgeschreven en de vrouw keek naar Jason.

Tevreden nam Jason een slokje van de cola die voor hem gezet werd. Ze hadden de hele dag niet gedronken dus hij had het gevoel dat hij uitgedroogd was. "Uhm doe mij maar een bord met stooffvlees." antwoorde hij na Scarlet. Hij keek de vrouw na die nu op weg ging om het eten klaar te maken. Ineens bedacht hij zich dat dit misschien wel het goede moment voor het kettinkje was.

Scarlet glimlachte en pakte haar glas water op. Ze nam een slok, ze had best wel dorst gekregen van de hele dag op en neer vliegen met kindertjes. Ze keek naar Jason toen ze haar glas weer op de tafel zette. Scarlet dacht even aan de kamer die ze zometeen zouden nemen en haar wangen kleurde roze.

Jason ging met zijn hand naar zijn broekzak en haalde daar het kettinkje uit. Het was een zilveren kettinkje met een hangertje wat een klein, fijn bloemetje voorstelde. Een beetje verlegen keek hij naar Scarlet. Dit had hij eigenlijk nog nooit meegemaakt dus wist hij ook niet echt hoe hij het moest brengen. Uiteindelijk besloot hij zijn hand op de tafel te leggen en deze voor Scarlet te openen zodat het kettinkje tevoorschijn kwam.

Scarlet's ogen gingen naar de hand van Jason, voor haar op de tafel. Een zilveren kettinkje blinkte erin. Ze opende haar mond om wat te vragen en keek Jason aan met roze blosjes op haar wangen. Haar ogen gingen weer naar het kettinkje dat echt supermooi was.

Jason glimlachte zachtjes naar Scarlet en sloot zijn hand langzaam. "Vind je hem mooi?" vroeg hij lichtelijk aarzelend, mischien zelfs een beetje verbaast. Hij had zoveel doemscenario's bedacht dat hij eigenlijk niet eens bedacht had hoe hij zou reageren als Scarlet het kettinkje mooi zou vinden. Zijn blauwe ogen gingen vragend van zijn gesloten hand weer terug naar SCarlet.

Scarlet knipperde een beetje verward met haar ogen en knikte toen. 'Ja.' Zei ze en keek hem aan. Na hem een tijdje aangekeken te hebben besefde ze opeens dat hij bedoelde dat het kettinkje voor haar was. Ze werd helemaal rood en keek weg. 'Heel mooi.' Zei ze zachtjes.

"Gelukkig maar" bracht Jason uit. "Mag ik hem omdoen?" vroeg hij zachtjes aan Scarlet. Hij wilde niet iets doen zonder dat zij het goed zou vinden. Maar vlak nadat hij de vraag uitgesproken had kwam de vrouw met 2 borden eten aanlopen om het intieme moment te verstoren. Het leek wel of er een genoegzaam glilmachje op haar lippen lag, of verbeelde Jason dat alleen maar.

Scarlet wou net antwoorden toen de vrouw eraan kwam. Ze beet op haar lip toen de vrouw de borden op tafel zette en haar rode gezicht bleef. De vrouw moest een grinnik onderdrukken. 'Eetsmakelijk.' Zei ze en liep weg. Scarlet keek naar Jason en knikte op zijn eerdere vraag.

Jason keek met een niet al te vriendelijke blik naar de vrouw en wenste dat ze een beetje op zou schieten. Blij toen ze eenmaal weg was ging Jason staan. De etensgeuren waren verleidelijk, maar Scarlet was dat veel meer. Met een teder gebaar ging hij achter haar staan en deed het kettinkje om haar nek. Voorzichtig deed hij het slotje dicht "En?" vroeg hij in haar oor. "Is ie niet te zwaar?"

Scarlet legde haar hand even op het kettinkje en glimlachte. 'Hij is perfect.' Zei ze terug en keek hem aan. Ze knipperde even met haar ogen om tranen in haar ooghoeken weg te krijgen. 'Dank je wel.' Fluisterde ze tegen hem en keek hem glimlachend aan. Ze was zo blij met hem.

Jason glimlachte en streek zachtjes door haar prachtige haren. Ineens zag hij de vele blikken van de mensen in de ruimte naar hen kijken. Die dachten waarschijnlijk dat hij een soort van aanzoek gedaan had, want zo keken ze. Snel ging hij weer naar de overkant van het tafeltje en ging met een glimlach naar Scarlet zitten. "Ik ben blij dat je hem leuk vind." antwoorde hij/

Scarlet keek hem glimlachend aan en nam even een slokje van haar water. Ze zette het glas neer. De rode kleur op haar gezicht was nog niet helemaal verdwenen. 'Wat dacht je anders?' Vroeg ze zachtjes aan Jason en glimlachte lief naar hem. Ze pakte haar vork op om een hap van haar salade te nemen.