Het rijk van de waterman - Herberg de witte roos.

Ralan grijnsde en zei "Zij doen het om ervoor te zorgen dat jullie niet in de eeuwig brandende hel komen. Ik doe het onder andere daarom, maar ook voor de lol. Zenan wil dat je in de Schepper gelooft en dat je al het andere geloof afzweert, voorgoed. En hij wil alle landen tot een verenigen zodat ze vredig kunnen leven."

"En de juiste manier is volgens hem iedereen die het niet met hem eens is uitmoorden. Het was hier prima vrede totdat hij kwam opdagen." Zei Aphrodite. Ze vond wel dat hij vol overtuiging sprak. Haar ogen flitsten heen en weer van hem naar het raam, naar de dolken. Moest ze hem niet gewoon uitdagen en zijn wapens het raam uit sodemieteren zodat hij met lege handen stond?

Ralan grinnikte en zei "Alleen de mensen die vervelend doen, of dat zouden kunnen zijn voor zijn leger." Hij zag haar kijken naar zijn dolken en zei "Lukt je toch niet." Hij grijnsde. Waarschijnlijk zou ze het proberen, maar hij had een aantal drukpunten van Knife geleerd die behoorlijk handig waren. Een voorbeeld was de flauwvalknop.

Aphrodite zuchtte. Hij had gelijk. Of het werd een gevecht waarbij ze waarschijnlijk ernstig zou beschadigen, of ze moest overstappen. Ze dacht aan de sterke argumenten van de jongen tot wie, dat moest ze toegeven, ze zich toch wel aangetrokken voelde.

Ralan grijnsde en deed zijn ogen weer dicht. Hij verwachtte geen aanval van dit meisje. Tenminste, niet direct. Misschien wel via een omslachtige manier, maar niet met wapens. Of misschien had hij haar wel overgehaald, je wist maar nooit. Hij merkte dat het bed en de dekens heerlijk zacht waren. Het was hem nog niet opgevallen.

Aphrodite bewoog niet. Ze keek naar buiten en dacht na. Ze keek even naar Ralan en walgde van die zelfvoldane grijns. Ze staarde weer uit het raam. Ze ging de argumenten nog een keer over, ze zou zich als het fout liep inderdaad terug kunnen trekken, en ja, Casey, haar vriendin, misschien kon ze die ook wel overhalen. Verder mochten inderdaad niet erg veel mensen haar erg.

Ralan grinnikte en draaide zich om zodat hij op zijn buik lag. Hij had alleen niet eraan gedacht dat zijn tatoeage misschien zichtbaar zou zijn. En natuurlijk gleed de deken een beetje van zijn rug af, waardoor je half een zwarte draak zag. Hij bleef rustig in de zon liggen, want die was nog best wel warm.

Aphrodite zuchtte en zei:"Oke, je hebt me om. Ik zie geen reden waarom ik nog bij de twaalvers zou blijven." Ze haalde haar hand door haar blonde, krullende haar en plofte ook op het bed neer. "Wat nu? Een ontgroeningsritueel of zoiets?" Ze keek naar Ralan.

Ralan grijnsde en zei "Nou, eerder een aantal vragen, waarbij ik zeg of je blijft leven of dood gaat. Het hangt ervanaf welk antwoord je geeft. Eerste vraag: Zenan de Wijze komt op bezoek in jouw huis. Wat doe je als voorbereiding?" Hij keek Aphrodite aan en vond het wel gaaf dat hij haar had overgehaald.

Aphrodite graafde in de hersens van de jongen naar het antwoord. (Geen idee wat die gast denkt, dus werk even mee ) Ze gaf een perfect tot in het detail omschreven antwoord maar voegde er wel aan toe:"Je moet het antwoord er niet zo hardop achteraan denken."

Ralan grinnikte en zei "Oke, je leeft nog, maar nu je krachten niet gebruiken. Tweede vraag: Er komen wachters langs om ervoor te zorgen dat je echt wel bid en ze vragen je wie je de leer heeft verteld, wiens naam noem je?" Hij keek haar indringend aan, hopelijk ging ze nu niet in zijn gedachten graven. Hij dacht daarom maar aan haar lichaam, had ze iets om naar te kijken.

"Zenan." Zei Aphrodite, zonder na te denken. Dat was misschien niet slim, maar het leek haar beter om Zenan te noemen dan Ralan. De wachters zouden hem niet kennen, dus het zou niet veel toegevoegde waarde hebben hem te noemen. Hoe verwachtte hij eingelijk dat ze dit wist? Ze wist verreweg niets.

Ralan grijnsde en zei "Bijna goed, je bent nu alleen dood. Het is Zenan de Wijze, onthoud dat." Hij glimlachde nu voor de verandering weer eens. Hij keek rustig naar Aphrodite en zei toen "Derde vraag: Je komt een winkel binnen waar je allemaal oude mensen ziet. Laat je die voor gaan?"

"Okee, wacht, deze is lastig want jij bent daar ontzettend partijdig in. Jij zou dat bijvoorbeeld nooit doen, maar betekent dat dat het niet mag. Je bent hier toch om het geloof van de schepper te verkondigen en niet om oude mensen te irriteren, ookal zijn ze ongelovig." Zei Aphrodite. Ze zou vast een antwoord krijgen als 'wat is het nou, ja of nee?' maar dat kon haar niets schelen.

"Ik bedoel in het dertiende rijk. En nee, want mensen met magie zijn hoger in aanzien als gewone mensen. Je mag ze best voor laten gaan, maar dan moet je niet op je draak aan komen vliegen en je magie gebruiken." Hij zuchtte. Het was inderdaad beter als hij haar voorbereidde, maar daar had hij eigenlijk geen zin in.

"Je moet dan duidelijker zijn in je vraagstellingen." Zei Aphrodite. "En hoe moet ik nou in vredensnaam weten hoe je je moet gedragen in het dertiende rijk? Ik heb altijd gedacht dat als je eenmaal de woestijn doorwas, je niet meer terugkon. Of is dat ook een fabeltje?" Er vlogen nu zoveel dingen rond in haar hoofd, vooroordelen, verhalen, de vragen, feiten die hij haar al verteld had. Het was allemaal vrij ingewikkeld, vond ze.

Ralan grinnikte en zei "Sorry daarvoor. Maar je kan heus wel terug, het is alleen een lange rit over de woestijn en we hebben daar nu niets te zoeken. Het is daarom een beetje onnodig. Maar het is mogelijk." Hij bedacht zich dat hij maar eens Knife moest roepen en zei mentaal tegen zijn draak dat die moest komen ,maar niet aan moest vallen.

"Maar leg eens uit. Wat zijn nou precies de fabels en de feiten? Want het beeld van een dertiender dat ik in mijn hoofd heb is, nouja, jij. Moorden in naam van De Schepper en Zenan De Wijze. Maar kun je mensen niet beter overhalen met rationele beredeneringen?" Zei Aphrodite. Ze bekeek Ralan even van top tot teen. Zijn huid vol met littekens was echt het tegenovergestelde van haar gladde, onaangeroerde huid. Als ze vroeger ooit gevallen was, hadden haar ouders haar meteen naar een heler gestuurd.

Ralan begon te lachen en zei "Maar dat ben ik nou eenmaal. Anderen zullen je wel proberen over te halen, maar het maakt mij niet uit of er een paar mensen meer of minder dood gaan. Ik ben ook zo vaak in de nor beland vroeger vanwege dat soort dingen."

"Is het niet beter als er meer mensen zijn die het geloof van de Schepper verkondigen dan? Aan dooien heb je niets." Zei Aphrodite. Ze draaide even met haar haar. "En eerlijk gezegd maakten die moorddreigingen mij alleen maar aan het lachen." Ze zou zich niet zo gemakkelijk laten ombrengen, ze was een stuk sterker dan dat hij wist.

Ralan keek aggressief naar Aphrodite, maar deed niets. Zenan zou er niet blij mee zijn als hij iemand met magie die bekeerd was gedood werd door hem. Hij keek even naar het raam, waar Knife voor verscheen. Hij gromde een hallo, die Ralan rustig beantwoorde. "Dat is Knife." zei hij tegen Aphrodite.

Aphrodite bekeek de wit met gouden draak en glimlachte. Ze vond hem totaal niet bij Ralan passen. Maar zodra ze zijn gedachten had gelezen merkte ze dat dat wel het geval was. Ares, die eerst onder het raam had gebivakkeerd, vloog nu op. Hij stak zijn granieten, stenen kop boven het raam uit en zag zijn bazinnetje in ze situatie waar hij haar meestal 's ochtends in aantrof. Alleen las hij wel heel wat anders in haar gedachten.

Knife schoof wat op zodat de draak van Aphrodite er ook bij kon. Hij probeerde zo beleefd mogelijk te zijn voor hen, want ze waren mede-dertieners. Ralan vond het licht nu irritant worden, want hij wilde verder slapen, dus trok hij de dekens over zijn hoofd en ging toen verder liggen slapen.

-Gefeliciteerd Ares, we zijn nu dertienders.- Dacht Aphrodite naar haar draak. De draak trok een bezorgd gezicht en keek naar de bobbel onder de dekens. -Je hebt je toch niet door DAT daar over laten halen he?- Dacht haar draak terug. -Meis, wat heb je je nu weer op je hals gehaald.- Hij schudde zijn granieten hoofd heen en weer. Wat moest hij in vredensnaam met haar?

Knife grinnikte zachtjes en klapte zijn vleugels uit als zonnescherm. 'Bedankt.' dacht RAlan tegen zijn draak. Die vond het nog steeds grappig en keek even naar d eandere draak. "Ik ben trouwens Knife, wie ben jij? Het is handig om je collega's te kennen." zei hij zakelijk tegen de draak.