Het rijk van de waterman - Herberg de witte roos.

Ares schrok op uit de overpeinzingen wat hij in vredensnaam aanmoest met Aphrodite en zei, met zijn diepe stem;"Mijn naam is Ares." Hij keek naar de draak. Hij zag er niet gevaarlijk uit, vond hij zelf. Maar de blik die in de ogen van de draak stond sprak meer dan duizend woorden. Deze draak zou niet aarzelen om te doden, dat wist hij zeker. Aphrodite zuchtte. Ares zou haar uiteindelijk toch wel gelijk geven. Ze viel achterover in de kussens en haald het mes tevoorschijn. Ze liet het zweven met haar krachten.

Ralan merkte dat er iemand op bed ging zitten en glimlachde. Hij lag lekker warm onder de dekens en hij bleef rustig liggen. Knife glimlachde nog even en keek toen in het rond. Ze hadden nog niemand verminkt of pijn gedaan. Het werd hoog tijd vond hij. Dit meisje was eigenlijk Bek's eerste slachtoffer geweest, of dat wilde hij.

Aphrodite liet het mes rondjes door de kamer vliegen. Ze haalde het zand er ook bij. Zo oefende ze beide krachten tegelijk. Dit deed ze altijd als ze zich verveelde. Ze vroeg zich af of Ares haar zwaard bij zich had. Het mes tolde nu om zijn as. Ares klapte met zijn stenen vleugels en besloot maar een stukje te vliegen, Aphrodite zou zich wel alleen redden.

Knife haalde zijn vleugels weg omdat de doorbloeding wat langzamer ging. Hij ging liggen in de ochtendzon en rook versgebakken brood. Dat was iets waarmee je Ralan uit bed kon krijgen, dus zei hij tegen Ralan "Er is versgebakken brood daarbeneden." Ralan ging rechtovereind zitten en zei "Lekker."

Aphrodite had ondertussen ook de stoel en het tafeltje die in de kamer aanwezig waren laten zweven. Ze zette ze weer neer. Ze vond het grappig hoe zo'n moordlustig iemand enthausiast kon zijn over zoiets onbenulligs als brood.

Ralan stond op en schoot snel in zijn kleding. "Zullen we gaan eten?" vroeg hij ongeduldig terwijl hij zijn wapens weer omgespte. Hij hield van vers brood. Lekker warm en het rook heerlijk. En het was een energiebron, wat hij nodig had om te knokken. Hij keek even naar Knife, die grinnikte en zei "Met eieren."

Aphrodite schoot snel haar kleren aan en stak de dolk in de tas die aan Ares hing. Ze had altijd haar robijnen ring nog, die je kon omdraaien tot een soort van vergiftigde stekel. Ze pakte hem uit haar tas en schoof hem om haar vinger. Ze stapte in haar knalrode pumps en ging Ralan voor naar beneden. Ze wou hem niet nog langer laten wachten op zijn begerige brood.

Ralan grijnsde en liep ook de kamer uit en draaide de deur op slot. Hij pakte een kleine brok metaal, die hij als evenbeeld van de sleutel maakte, zodat hij gratis naar binnen zou kunnen gaan als hij wilde. En dan de deur op slot laten zitten, zodat mensen er niet in konden. Hij liep de trap af en bestelde gelijk een heerlijke homp brood met een ei.

Aphrodite bestelde een stapel pannekoeken. Ze goot er een royale hoeveelheid stroop overheen en zette haar mes en vork erin. Ze waren nog heerlijk warm. Ze kon eten wat ze wou want ze jogde regelmatig. Ze keek naar Ralan en lachte nog even in zichzelf over zijn liefde voor brood.

Het brood met ei werd gebracht en Ralan snoof de heerlijke geur op. Hij deed het ei op zijn brood en viel gelijk aan. Hij bestelde nog een portie. Hij vond het heerlijk. Hij lette niet op Aphrodite en at alles snel, maar netjes op. Iets wat zijn zusje hem had geleerd voor ze was verdwenen. Hij dacht er alleen niet aan.

Aphrodite nam de laatste hap van haar stapel pannekoeken en likte haar vingers af. Het zonlicht viel op de robijn in haar ring, die het licht prachtig brak en rode sprankelingen door de herberg liet vallen. Ze glimlachte toen ze zag dat direct licht het geheim van de ring onthulde. Je zag de stekel zitten onder de uitgeholde robijn.

Ralan had het te druk met het brood om het wapen te zien en toen hij zijn brood op had grijnsde hij en leunde achterover. "Dat was lekker." zei hij alleen maar. Het was heerlijk. Hij keek even naar Aph en zag dat ze ook al klaar was met eten. Hij had geen zin om verder voor haar te zorgen, dus zei hij rustig "Ik denk dat ik moet gaan."

Aph knikte en betaalde haar pannekoeken. Ze drukte een kus op Ralan's mond en liep naar buiten, waar Ares al stond te wachten. De draak gromde. Hij moest nog een hartig woordje spreken met zijn bazinnetje. Hoe kon ze zomaar overstappen. Aphrodite liet een stuk van de grond omhoogkomen en sprong op de rug van Ares. Ze vlogen, al discussierend in gedachten, weg.

Ralan betaalde ook maar even en gaf de sleutel terug. Hij deed de nagemaakte sleutel aan zijn sleutelbos en zorgde voor de inscriptie "Witte Roos, k 50" zodat hij terug kon komen. Hij liep ook naar buiten en zag Knife al zitten. Hij zweefde naar hem toe en maakte een paar kleine luchtbollen. Het lukte niet echt goed, waardoor ze snel weer uit elkaar vielen, maar het lukte wel.