Het rijk van de waterman - Herberg de witte roos.

Aphrodite glimlachte vriendelijk en nam nog een slok van haar wijn. Hij was nu op en ze bestelde er nog een. Ze pakte hem aan en betaalde met een glimlach op haar gezicht. Ze keek ondertussen rond. Er zaten niet zoveel mensen. Alleen zij, de groep jongens en nog een gezin met twee kinderen.

New
-----
Ralan stapte de herberg binnen en liep rustig verder. Hij bestelde een kamer en viste een van de portemonnees uit zijn zak. Hij betaalde snel voor een nacht de kamer en hij wachtte op Aph. Hij zei tegen Knife dat hij later mocht komen, hij zou hem wel informeren als hij aanviel of hulp nodig had.

Aph stapte ook de herberg binnen en liep de trap op toen ze gehoord had wat hun kamernummer was. Ze keek naar de bordjes op de deuren en bleef bij de goede deur staan. Ze stuurde het zand wat op haar voeten lag onder de drempel door en liet het ergens in de hoek van de kamer liggen. Het was niet veel, maar toch aarde, en ze zou het er waarschijnlijk maar mee moeten doen.

Ralan grijnsde en liep ook naar boven. Hij opende de kamerdeur en zei tegen Aph "Gaat u voor." Hij bleef in de deuropening wachten tot ze verder zou gaan. Hij keek ondertussen even naar binnen en vond het er netjes, schoon en ruim uit zien. Hij vond het bed best groot en hoopte dat het lekker lag.

Aphrodite liep naar binnen en stuurde onopvallend het zand in een hoekje. Ze ging rustig op het bed zitten en glimlachte naar Ralan. Ze beval Ares goed op te letten en onder het raam te vliegen als eventuele vluchtroute. Ze was niet van plan vermoord te worden door de een of andere psychopaat.

Ralan deed de deur dicht en draaide die op slot, maar liet de sleutel in het slot zitten. Hij wilde niet gestoord worden door het personeel of zoiets. Hij vroeg aan Knife of er nog dingen buiten waren, die zei "Er zit ergens een draak rond jouw kamer." Ralan trok even snel een wenkbrauw op, maar ging toen op bed zitten en zei "En nu schat?"

Aphrodite glimlachte en sloeg haar armen om Ralan heen. Ze kuste hem vol op zijn mond. Ondertussen liet ze met haar telikinesekracht heel voorzichtig en zo onopvallend dat de toch al afgeleidde Ralan het onmogelijk kon zien haar dolk onder het bed glijden. Ze zou hem in een seconde weer tevoorschijn kunnen halen, als ze dat wou.

Ralan zoende Aphrodite terug en trok haar achterover. Hij hield contact met Knife, maar lette er totaal niet op, terwijl zijn hand over Aph's lichaam gleed. Hij vond het heerlijk zo weer eens bezig te zijn. Normaal gesproken had hij het allang gedaan, maar hij moest toch eerst even wennen aan al die gebruiken.

Aph keek naar de gedachten van de jongen. Ze glimlachte in gedachten, hij had zowaar een moment niet aan moorden gedacht. Haar handen gleden ook over zijn lichaam en ze trok zijn jas uit. Ze kuste hem in zijn nek. Misschien kon ze hem wel helemaal van het idee van moorden afbrengen.
---
Beslis jij maar wanneer/of we erna doen

Owkee
----
Ralan vond het heerlijk en smeet zijn jas in een hoek. Hij trok ook gelijk zijn shirt uit. Hij ging wat verder op bed liggen en trapte ook gelijk zijn schoenen uit. Gelukkig stonken zijn sokken nooit zo heel erg, hij had wel eens erger geroken. Zijn hand gleed onder Aphrodites shirt en gleed over haar rug.

Aphrodite gleed met haar handen over de rug van Ralan. Ze beet zachtjes in zijn oor en trok ook haar shirt over haar hoofd heen uit. Ze woelde door zijn haar en kuste hem weer. Nu vuriger. Ze was al in staat geweest om de gedachte moorden nog langer op afstand te houden, misschien zou het haar wel gaan lukken.

Morning after
------
Ralan werd langzaam wakker door een zonnestraal die precies op zijn gezicht scheen. Hij voelde iets warms tegen zich aan liggen en hij besefte dat het Aph was. Hij strekte zich even en leunde toen op een elleboog. Hij vond het best mooi buiten en hij dacht even aan zijn vermiste zusje. Hij had met haar ook zo vaak naar de zonsopgang gekeken, als ze niet kon slapen. Hij glimlachde even en ging weer liggen.

Aphrodite merkte dat Ralan bewoog en deed haar ogen open. Ze ging zitten en schudde met haar hand door haar blonde lokken. Ze keek naar Ralan en glimlachte. De zonnestraal die zijn gezicht verlichtte gaf hem iets aparts. Ze rekte zich uit en keek naar buiten.

Ralan glimlachde even terug en keek toen door de kamer. Hij zag dat hij zijn wapens in een hoek had gegooid, allemaal uit hun schede, en dat die ernaast lagen. Hij bleef liggen en dacht terug aan de heerlijke nacht. Opeens bedacht hij zich iets. "Heb jij toevallig een draak?" vroeg hij nonchalant aan haar.

Aphrodite glimlachte. Dit kon ze toch niet ontwijken. Als ze nee zei, zou hij haar proberen te vermoorden, en moest ze zich toch verdedigen met haar krachten. Ze kon het maar beter toegeven. "Ja, Ares." Zei ze. Ze keek naar het gezicht van de jongen en keek naar zijn gedachten. Bij de eerste tekenen van een aanval zou ze zowiso de dolk tevoorschijn halen.

Ralan glimlachde, dan had hij het toch goed gehad. "En hoor je bij het dertiende rijk?" Hij bleef rustig liggen terwijl hij langzaam een paar centimeter opsteeg. Hij zei ondertussen tegen Knife dat hij het toch goed had gehad, maar merkte dat zijn draak nog lag te pitten ergens aan de rand van de stad.

Aphrodite zuchtte. Deze vraag had ze ook al zien aankomen. Ze verschoof de dolk onder het bed een paar centimeter naar de rand, voor het geval dat ze zichzelf zou moeten verdedigen. "Nee, ik kom uit het rijk van de maagd, had je dat nog niet geraden?" Zei ze met een glimlach.

Ralan grinnikte en zei "Nee, totaal niet." Hij besloot of hij voor een vrouw ging of niet, en niet de vrouw zelf, vond hij. "En heb je misschien zin om over te stappen? Een vrouw als jij moet totaal niet bij de kant zitten die gaat verliezen. En vooral niet iemand die zo goed in bed is." Hij bleef liggen terwijl hij zijn gedachten op Aph richtte.

"Waarom zou ik dat doen?" Vroeg Aphrodite. Ze vond het geloof van Zenan maar raar, ze wist ook niet precies wat het inhield. Haar was altijd geleerd dat het vreemdelingen waren die hier kwamen om gewoon lukraak maar iedereen uit te moorden.

"Ten eerste omdat je mij leuk vindt. Ten tweede omdat ik je anders vermoord, en dan heel langzaam. Ten derde omdat je dan nog terug kan trekken het dertiende in als we terug worden gedreven. Jullie moeten blijven tot het laatst. Ten vierde omdat mensen hier je misschien niet zo heel erg aardig vinden. Ten vijfde omdat we alle hulp kunnen gebruiken." zei Ralan grijnzend.

"Ten eerste, haha, heel grappig, ten tweede, denk je nou echt dat je dat gaat lukken?" Kaatste Aphrodite bits terug. Over de laatste drie redenen begon ze na te denken. De derde klonk heel logish, de vierde, die was wel min of meer waar, en de vijfde, daar had ze nu in ieder geval nog niets mee te maken.

Ralan begon te lachen toen hij haar verdediging hoorde. Hij vond het totaal niet erg dat ze hem niet leuk vond, maar dat tweede zou niet waar kunnen zijn, vond hij. Waarschijnlijk kon hij haar wel overmeesteren, als Knife haar draak tenminste onder controle kon houden. Maar gelukkig ging ze nog niet op de laatste drie in.

"Ik durf te wedden dat mijn magie veel sterker is dan die van jou." Zei Aphrodite. Ze had de gedachten van de jongen goed doorgekeken in hun samenzijn. Ze had wel gemerkt dat hij kon vechten met dolken, maar haar magie was zeker beter. Ze keek hem kwaad aan.

Ralan grijnsde en zei "Ooh, vast en zeker, maar een zwaard gaat nog altijd makkelijker door je heen als magie." zei hij rustig. "Vooral als dat zwaard vlijmscherp is." Hij streek met zijn vingers onder de dekens langs een paar littekens die hij nog over had van zwaardgevechten. En van de nor natuurlijk.

Nu was het Aphrodite's beurt om te lachen. Ze kon die protserige collectie dolken van hem met een gedachte uit het raam laten vliegen. Ondertussen begonnen de laatste drie redenen in haar hoofd rond te spoken. "Maar of je met nou kunt vermoorden of niet, wat wilt die Zenan nou eingelijk precies? Waarom doen jullie dit?" Vroeg ze.