Het landhuis van de Smiths

"Zie je, dat is de beste manier om haar weg te krijgen." Zei Derryl met een brede glimlach. "Anders stond ze hier nou nog." Hij leunde weer over Andromeda heen. "Waar waren we gebleven?" Fluisterde hij zachtjes in haar oor. "Ohja, ik weet het weer." Hij boog zich nog verder voorover en gaf haar een kus.

Andromeda giegelde, wat absoluut niet gebruikelijk was voor haar. Ze drukte zich dicht tegen Deryl aan en zoende hem vol op zijn mond. "Ik houd van jou" zei ze tijdens een adempauze tussen twee lange zoenen in.

Derryl ging op de grond liggen en trok Andromeda mee. Hij kuste haar in haar nek, op haar mond, oor, overal waar hij maar bijkon. Hij hield zoveel van haar. Hij had nog nooit zoiets voor iemand gevoeld. Nog nooit. Hij woelde met zijn handen door haar prachtige, bruine haar.

Andromeda glimalchte en knoopte zijn blous los. Ze legde haar hand op zijn nu blote borst en de ander in zijn nek. Ze drukte zich dicht tegen hem aan terwijl ze haad lipen niet van de zijn haalde.

Wou je nog een keer ONS? (Waar staan die letters eingelijk voor xD)
-----
Derryl streek met zijn handen over Andromeda's rug. Hij dacht even hoe gek het zou zijn als een van zijn jongere zusjes zou opduiken en hem zo zou zien. Vooral Loki zou zich kapotschrikken. Hij maakte een gekleurd auraschild om hen heen, zodat mensen weg konden lopen voordat ze een trauma opliepen.

one-night stand XD

Andromeda glimalchte naar hem en zoende hem vol terug

volgende moment voor Drome en Deryl, jullie mogen gewoon verder waar jullie waren

Andromeda opende slaperig haar ogen wegens de felle zon die in haar ogen scheen. Snel stond ze op en schoot in har kleding. Ze pakte ook die van Deryl en legde doi opgevouwen naast hem neer terwijl ze in de boom klom.

hahah, dan is dit een MNS xD
------
Derryl schoot ook snel zijn kleren aan en liet de kleurenkoepel verdwijnen. Hij liep naar een rozenstruik en zocht de mooiste roos uit. Hij sneed hem af met een van zijn dolken en rook eraan. Hij rook heerlijk. Hij klom ook in de boom waar Andromeda in zat en gaf haar de roos.

Andromeda glamlchte lief naar hem en nam de roos aan "Wacht even" ze sleed met een dolk de stengel eraf en van een aantal shurikens vaakte ze er een halsketting van. Ze hing hem om "Tada"ze gliamlchte "Bedankt" zei ze en ze gaf hem een zoen op zijn neus.

Derryl kuste haar in haar nek en sprong uit de boom. "Heb jij ook honger?" Riep hij naar boven. Hij had ontzettend zin in een broodje met vlees. Hij keek naar boven en zag de rotsenbrekende glimlach van Andromeda. Hij smolt van binnen.

Andromeda gliamlchte en liet zich behendig uit de boomvallen en brak haar val met een rol Ze stond meteen weer overeind en pakte zijn hand "Natuurlijk" ze gliamlchte lief naar hem.

Derryl bood haar een arm aan en leidde haar naar de keuken, waar hij meteen met zijn hoofd de koelkast indook. Hij pakte voor zichzelf een groot stuk ham. Hij pakte een snijplank en een mes en begon er plakjes vanaf te snijden. "Wat wil jij?" Vroeg hij aan Andromeda.

Andromeda glimalchte en ging naast hem staan "Alles met vis of vlees is oke, zoalsng je me geen vis van drie jaar terug voorschoteld, of iets dat qua hygiene in de buurt komt' ze schonk hem ene knipoog en gaf he een kusje op zijn wang.

Derryl sneed nog meer ham af en pakte twee broodjes van de schaal die op het aanrecht stond. Hij sneed ze handig open en smeerde er wat boter op. Hij belegde de broodjes met lekker veel ham en ruimde alles op. De keuken zag er altijd zo steriel uit en hij wou geen ruzie met de keukenprinsessen in de familie. Hij gaf Andromeda een broodje met ham en nam een hap van zijn eigen broodje.

Andromeda glimalchte en nam een grote hap uit haar broodje "Weer eens wat anders dan vlees en brood van een spit zeg" zei ze tussen de happen door "Het is eigelijk best lekker" ze glimalchte en stak het laatste beetje brood in haar mond "Aleen jammer dat er geen kampvuur aan te pas komt "

Derryl liet zijn hand ontvlammen en hield hem onder het broodje van Andromeda totdat er een goudbruine laag op verschenen was. Hij glimlachte en deed zijn eigen broodje ook. "Alles voor mijn Droom." Zei hij. Droom gebruikend als een afkorting van haar naam, maar ook omdat hij het meisje van haar dromen was.

Andromeda glimalchte en drukte een kusje op zijn wang voor ze een hap nam van het geroosterde brood "Geroosterd brood is gewoon zo heerlijk" zei ze met een glimalch ze keek naar de wolken door het raam "Hmmm.... ik ben aan het denken, een harnas voor Beo, zou dat wat zijn" ze dacht gewoon hardop "Het moet wel cool zij, en het liefst donkere metalen met hele lichte voor een contrast"

"Wou je een wolf een harnas aantrekken? Denk je dat ie dat zelf goed vindt?"Zei Derryl met een brede glimlach. "Het zou hem natuurlijk wel beschermen." Zei hij, om er voor te zorgen dat Andromeda niet boos zou worden. Hij nam nog een hapje van zijn heerlijke geroosterde hambroodje.

Lizzy gliamlchte "Niet aleen beschermen" ze gliamlchte "Het is trouwens zijn eigen idee geweest, ooit, hij vond dat hij wel bescherming kon bebruiken zodat hij ook zou kunnen beuken, en aangezien hij groter si dan de gemiddelde wolf is er meet aanvalbaar oppervlak. Al met al zou hij het vast niet erg vinden" ze gliamlchte en nam nog een hap uit haar brood "En als het er een beetje gevaarlijk uitzien is hij ook blij."

"Dus je hebt verschillende soorten metaal nodig? Ik weet nog wel ergens een mijn waar ze dat soort dingen opgraafden, hij is nu gesloten omdat ze zeggen dat hij leeg is, maar ik denk dat een metaalmeester er nog wel een paar bijzondere metalen kan vinden." Zei Derryl tegen Andromeda.

Als ze daar over een tijdje afspreken, kan Dromea meteen zeggen dat ze zwanger is...

ik denk dat ze zoiets niet snel eruit flapt, maar oke, doe maar heur, aleen danmoert deryl wel heeeeeel erg schrikken anders is ze niet zwanger

Droom knikte. "Is goed, als jij me verteld waar het is dan kan ik het wel vinden" ze glimalchte "Waneer spreken we er af?" vrog ze met een gliamlach. ze nam nog een hap van haar brood.

Dude, hij is de vader, hij moet dat dan toch weten. En ja, hij gaat honderd keer harder schrikken dan bij Val. En ik moet de topic nog even aanmaken.

Derryl noemde een datum en glimlachte. Hij zou het daar zelf ook maar eerst even goed gaan verkennen voordat hij Andromeda binnen liet, hij zou haar niets laten gebeuren. Hij ging na in zijn gedachten of hij de weg nog wist en vertelde Andromeda een exacte routebescrijving. Het eindigde met "En dan kom je aan bij de uitgeputte metaalmijnen in het rijk van de stier."

Valerie stond bij de stallen , ze voorzag Fjordy van zijn hoofdstel en klom op zijn zachte rug, Ze zou niet gaan draven of galloperen , dat was niet zo'n goed idee met een baby... Ze spoorde Fjordy aan en stapte richting het bos.

Derryl draaide de deur van het slot, liep naar binnen, en deed wat hij altijd deed. Hij gooide zijn huissleutels op het tafeltje in de hal en riep keihard: "Hallo!" Om het hele huis maar meteen even te laten merken dat hij er was. Hij liep naar zijn kamer en pakte een van de vele poezieboeken van de boekenplanken die een hele wand van zijn kamer in beslag namen, en ook helemaal volstonden. Hij plofte neer op zijn bed en begon te lezen.

Drome liep een betje stamelend naar de deur. Ze haalde diep adem en klopte zelfverzekerd op de deur. Ze kon haar geduld niet beheersen en riep door de brievenbus "DERRYL, BEN JE ER?" Ze stapte de hal in toen een een beetje verbaasde butler opendeed. Hij wees haar de kamer van derryl waar ze aanklopte en plompt naar binnen stapte.

Derryl was aangekomen op pagina 56 van het stokoude boek waarin hij zojuist begonnen was en keek op. Hij zag dat Andromeda binnen was komen lopen. Hij gooide het boek op zijn bed, liep naar haar toe en omhelsde haar. Hij kuste haar in haar nek en fluisterde:"Hoi."