De afgesproken plek voor de stad.

''Ik vind het goed. Maar hoe moeten we een vuur maken , of een tent als we geen spullen hebben daarvoor. Er is hier niks levends.'' dacht ze meen. Een rilling ging over haar rug en over haar hele lijf ging kippenvel. In haar tas zat wel iets van een deken maar geen hele tent uitrusten. Natuurlijk wist ze niet wat alle andere bij hadden maar ze verwachten niet dat ze een kamp uitrusting bij zich hadden.

Aria keek Miyuki aan als of het zo logisch was dat het onmogelijk te vragen was terwijl ze nog wel bleef glimlachen. ´´We hebben niet voor niets krachten´´ zei Aria terwijl ze de daling in zette. Alexis kon met haar krachten vuur maken dat hoopte Aria. De tent daar en tegen had ze niet nodig. Als het moest dan konden ze uit metaal of ijs of zo maken.

"Ik kan voor vuur zorgen" zei Alexis "Maar we hebben niks om het te laten branden" bedacht Alexis hardop. Ze stuurde Carlos omlaag "Het enige wat ik bij me heb is wat kleding, maar dat ga ik zeker niet in de hens gooien" mompelde ze erachter aan. En trouwens dat zou binnen 10 minuten opgebrand zijn.

´´Ik heb wel iets wat goed brand´´ zei Aria terwijl ze lande. Het was een perfecte plaats. Net achter een duin zodat een zandstorm niet zo erg zou worden. En ze konden daar goed uit kijken naar andere mensen ook al zouden die niet komen. ´´Goed gedaan´´ fluisterde Aria terwijl ze Toxic aaide. Daarna sprong ze van Toxic af omdat ze de hele dag daar al zat.

Ook Miyuki landde. ''Wat heb je dan?'' vroeg ze nieuwsgierig en haar wenkbrauw was hoog opgetrokken. Liefkozend streelde ze Joko, het was ook toch zo'n lief beestje. Het enige wat belangrijk in haar leven was. Hij had een lange reis voor de boeg gehad, nu mocht hij rusten.

Aria keek even naar Miyuki en zei toen ´´een goed vriend´´. Aria bedoelde natuurlijk Toxic en natuurlijk niet om op te branden. ´´Sorry dat het na een dag moet doen maar daardoor krijg jij het weer warmer´´ zei Aria tegen Toxic. Die knikte kort omdat zij al wist wat er ging gebeuren. Aria liep naar de staart van Toxic. Daar zat en de grootste stekels. Met het gif gehalte zouden die goed branden en ze groeiden toch snel aan dus zo veel problemen zou het niet geven.

Seth sprong al van Carlos af toen deze nog zo'n 10 meter boven de grond hing. Hij kwam echter zachtjes neer, zonder dat er zelfs zand opstoof. Dus ze zouden hier overnachten, in de woestijn met allemaal onbekende... Zolang hij met rust werd gelaten, vond Seth het allemaal goed.

Alexis klom pas van Carlos af toen ze stilstonden op het warme woestijnzand. Nu het nog niet helemaal donker was gaf het zand nog wat warmte af. "Weet je zeker dat dat niet gaat ontploffen ofzo?" vroeg Alexis voor de zekerheid toen ze doorhad wat Aria bedoelde. Ze wilde best vuur maken, maar was niet van plan om een ontploffing te veroorzaken die misschien iemand van het leven kon beroven. Ze hadden iedereen nodig om de taak van de schepper te volbrengen.

Miyuki gleed van Joko af en gaf hem een klein kusje op zijn buik. Ze plofte op zand neer en begon er een beetje mee te spelen. ''Oke, dan is het goed. Ik wil hier het liefst overleven.''. Alles wat ze tot nu toe gezegd had was een leugen, ze had geen gevoel, behalve dit, dit was echt waar.

Aria glimlachte naar Alexis en zei ´´rustig maar dit is niet de eerste keer dat ik dit doe´´. Daarna ademde ze diep in haar handschoen chekte ze nog een keer en ging toen stevig staan. Om haar voeten kwam wat ijs zodat ze steviger kon trekken. Daarna trok ze in een keer als een pleister een grote stekel eruit. Hij was ongeveer net zo groot als Aria haar arm. Toxic gromd even maar daarna ging het al. Je zag zelfs al een nieuwe stekel begon te groeien.

Alexis wachtte gerustgesteld toen Aria de stekel van Toxic aftrok. "Leg hem maar hier in het midden neer, dan steek ik hem aan" zei ze tegen haar. Zelf zou ze weinig last hebben van de kou, als ze wilde kon ze overzichzelf een soort deken van vuur leggen. Maar bij andere kon ze dat niet.

Aria bevroor het onderste deel zodat het gif haar niet zou raken. Die zat er namelijk van af te druppen. Rustig liep Aria met de grote stekel naar het midden en legde hem daar neer. Daarna schudde ze haar handschoenen uit zodat er geen gif nog in zat. Toen liep ze naar Toxic om het te bedanken en een beetje te troosten want dat doet echt pijn bij een draak.

Ilyas streelde Zaki zachtjes over zijn kop terwijl de anderen zich om het vuur bekommerden. De draak keek zijn baasje onderzoekend aan, maar Ilyas schudde zijn hoofd en glimlachte geruststellend. "Het gaat wel" Sinds ze de woestijn binnen waren gekomen had hij last van hoofdpijn gekregen, en die hoofdpijn was inmiddels steeds erger geworden, water drinken had in de eerste instantie een klein beetje geholpen, maar inmiddels al niet meer. Ilyas vroeg zich af waarom de anderen hier schijnbaar geen last van leken te hebben. Was het vanwege zijn krachten? Er was hier in geen velden of wegen ook maar enig water te bekennen, dus moest Ilyas wel de conclusie trekken dat het inderdaad daar aan zou moeten liggen...

Zoals het er uitzag was deze stekel nog steeds giftig, ook al stond deze niet meer in contact met de gifbuizen van het drakenlichaam. Om het zekere voor het onzekere te nemen bleef ze een meter van de enorme stekel staan. Ze maakte een klein vuurlintje en liet deze om de stekel heen circelen en trok hem steeds strakker aan. Ze liet het lintje los en stuurde het vuur zo dat de stekel vlam vatte. "En toen was er vuur"

Aria glimlachte, zelf hoefde ze geen vuur maar Toxic wel. Zij kroop dus ook al snel naar het vuur toe. Aria glimlachte en ging achter Toxic zitten in de koelte. Daar pakte ze haar wapens om nog een gif behandeling te geven en checken natuurlijk. Eerste pakte ze haar dolken die ze bij de stekels hield. Al snel zaten die helemaal onder het gif dat je niet kon zien. Ze stopte de dolken weg in haar kleren. De meeste mensen vroegen zich altijd af waar die wapens bleven zonder Aria te raken en zonder gezien te worden.

Alexis hield iedereen onopvallend in de gaten. Ze sloeg snel in haar hoofd op wat Aria met haar wapens deed. Nu wist ze dat ze die niet zomaar moest aanraken met haar blote huid. Tenminste niet bij het lemmet. Alexis liep naar Cairo toe en ging tegen hem aanliggen. Hij straalde warmte aan, genoeg warmte om het gewoon behagelijk te hebben. Haar blik dwaalde onopvallend over hun rommelige groepje. Ze zag dat Ilyas niet helemaal oplettend was, dat viel haar op. Hij had altijd iets oplettends gehad tijdens de reis, ook al zei hij niks. Maar nu was er iets van die oplettendheid afgezwakt alsof er iets niet helemaal in orde was.

Ook Ilyas en Zaki kwamen al snel rond het vuur zitten, nu het toch wel heel snel kouder en donkerder begon te worden waren het flakkerende licht en de warmte van het vuur welkome gasten. Inmiddels bonkte er een ijzeren hamer op zijn hoofd, en al begon hij weer een droge keel te krijgen, hij zag ervan af om nog wat water te drinken. Het zou 1) toch niet meer helpen en 2) hij wist niet hoelang ze nog in de woestijn moesten overleven, dus moest hij zuinig zijn met het water dat hij bij zich had. Zachtjes leunde hij met zijn hoofd tegen Zaki's zachte en warme lichaam aan.

Daarna pakte Aria haar pijlen en deed het zelfde bij de die. Ze lette niet veel op de andere maar Toxic wel. Die keek goed rond en zou Aria tegen iedereen beschermen. Uiteindelijk waren haar naalden ook aan de beurt en toen was ze klaar. Ze pakte alleen nog een flesje uit haar tas. Hij was leeg maar leek op een waterfles. Ze goot wat gif erin wat ook op water leek. Dit kon altijd van pas komen vond Aria.

Alexis blik gleed van Ilyas verder naar de andere die mee reisde. Haar lichaam werd verwarmd door het warme lichaam van Carlos die als een soort kacheltje warmte uitstraalde. Als een luie poes legde ze zich behagelijk tegen hem aan. Zijn staart legde hij over haar heen. Dankbaar aaide Alexis Carlos over zijn staart heen en bedacht hoe fijn het was zo´n vriendelijke bescherming van een mytisch wezen. Ineens bedacht ze zich dat Seth nu zonder de bescherming van een draak moest doen `Seth, als je wilt kun je tegen Carlos aan liggen` stelde ze zonder erbij na te denken voor. Wie weet moest ze zich wel voor Seth beschermen, om eerlijk te zijn vertrouwde ze niemand onder hen honderd procent. Van geen enkele persoon hier wist ze het verleden, het enige wat ze wist waren namen en hun kracht. Hun karakter was als een puzzel waarvan ze nog maar een paar stukjes over had. Ze wist niks over hun echte ik. Wie weet waren ze allemaal anders dan ze zich voordeden, waren het een soort van toneelspelers wiens echte ik sluimerde om hen heen, wachtend om tevoorschijn te komen.

Aria keek naar de maan die nu vol aan de hemel stond. Er kwamen langzaam sterren bij die de lucht verder kleurde. Opeens stond Aria op en klopte ze het stof van haar kleren af. Ze kon er niet tegen om een lange tijd niets te doen. ´´Ik ga even wat trainen´´ zei Aria tegen de rest. Toxic keekk om naar Aria daarna legde zij haar hoofd dicht bij het vuur. Aria pakte de pijl en boog en een blikje waar eerst eten in stond. Daar kon ze voor de volgende maanden wel op oefenen.

''Als we goed tegen de andere willen kunnen vechten moeten we elkaar leren te vertrouwen. Hoe we nu doen lukt het echt niet. Iedereen is met zichzelf bezig, we moeten met onze band verder gaan.'' zei Miyuki. Zelf meende ze er niks van maar haar persoon had dat waarschijnlijk gezegd. Alles wat ze zei klonk zo menend , niemand zou weten dat ze loog, zo had haar vader haar nu eenmaal gemaakt.

Aria keek om naar Miyumi. Half had ze gelijk vertrouwen was wel goed maar bijna onmogelijk. ´´Diegene die mee willen mogen´´ zei Aria. ´´Maar ik train het liefst elke vrioje moment dus ik ga wel trainen´´ vervolgde ze. Ze keek even de rest aan en liep daarna naar duin. Toen ze wat verder van de rest stond gooide ze met al haar kracht (dus ook luchtkracht) het blikje weg. Meteen daarna spande Aria haar boog. Ze wachte op precies het goede moment om te schieten zodat ze niet eewig naar de pijl zou moeten zoeken.

Alexis negeerde de woorden van het meisje. Vertrouwen, dat woord is waarschijnlijk bedacht na de leugen. Eigenlijk wilde ze erop reageren, maar vond het ook weer de moeite niet waard om naar een goede opmerking te gaan zoeken. Ze drukte zich nog wat tegen de warme Carlos aan en merkte op dat het nu gewoon nacht was geworden. "Ik ga slapen, wek me maar als ik 1 van de wachten moet houden ofzo" zonder op antwoord te wachten sloot ze haar ogen en viel langzaam in slaap. Met haar hand rond haar dolk geklemd.

Uiteindelijk was het blik wel 100 meter ver gekomen. Net voordat hij niet meer te zien was schoot Aria de pijl af. De pijl schoot meteen snel vooruit en doorboorde al snel het blikje. ´´Nu terug halen´´ zei Aria terwijl ze zich consentreerde. Met haar luchtkrachten maakte ze een bol om het blik heen en liet dat langzaam naar haar toe komen.- Glimlachend keek ze naar het blik dat helemaal door boord was. ´´Misschien moet ik de volgende keer vragen of Toxic van verder weg laat vallen´´ dacht Aria hard op terwijl ze weer terug liep. Het was een korte training maar in deze nacht in de woestijn hoefde ze niet veel.

Seth had bedankt voor het aanbod van Alexis, hij zocht zelf wel een plekje. Het was echt niet dat hij haar niet mocht, maar slapen bij een wildvreemde... Hij was nog een beetje schuchter met dat soort dingen. Daarom zat Seth nu op een meter afstand van het vuur vandaan na te denken met een lichte frons op zijn gezicht.