Het bos- Rijk van de Leeuw

Lizzy glimalchte warm naar hem "Waar denk je aan" ze keek naar zijn gezicht, ze kon het er zo vanaf lezen "Het is blijkbaar niet heel positief" ze keek hem bezorgd aan toen ze nog een hap nam. Ze kom af en toe haar nieuwschierigheid niet bedwingen om aan te dringen zodat hij haar zou vertellen waar hij over pijnsde

"Ik denk aan Yuri," zei Pixis. "En het is inderdaad niet veel goeds. Maar nu ga ik het even van me af zetten." Hij keek Elizabeth aan. Daarna keek hij om zich heen. Ceyx kwam net door de bomen aan strompelen en plofte naast hen neer. Begerig keek hij naar het brood, maar hij mocht vandaag niet eten. Vandaag moest hij weer leven op water en lucht.

Lizzy knikt en stak de laatste hap brood in haar mond. Ze glimalchte n liet zich achterover in het gras vallen. ze keek naaqr de langsdobberende wolkjes en zei helemaal niets. ze glimlachte en genoot van de tust

Ceyx vloog omhoog. Hij vloog naar één van de wolkjes en at die helemaal op. Daarna werd de draak een grote, donkere wolk en het begon te regenen. Pixis plaatste snel een luchtbol over hem en Eliza. "Sorry, maar dit is Ceyx' regendag," legde hij uit.

Lizzy glimalchte. Ze huppelde lachend door de regen met haar armen wijd "Ik heb er geen probleem mee" ze lachte naar pixis en volgde de regenwolkdraak.

Pixis bleef zitten waar hij zat. Hij wist wat er dadelijk gebeurde. Dan begon het keihard te hagelen. De eerste keer dat hij daar onderstond, was meteen ook zijn laatste keer. Na die bui zat hij onder de blauwe plekken en had drie bulten op zijn hoofd. En nu begon het te hagelen. Pixis maakte snel een luchtbol om Eliza.

Lizzy lachte en doorbrak het luchtschild. haar persoonlijke waakvlammetjes smolten de hagelstenen voor ze ook maar bij haar waren "Je hoeft me niet te beschermen hoor" zei ze lachend.

"Sorry," zei Pixis, terwijl het ophield met hagelen. "Maar nu Yuri er weer is, weet ik het niet meer. En jij bent eigenlijk ook ziek, dus ik weet het even niet meer." Er stonden tranen in zijn ogen. Het gebeurde hem wel vaak, de laatste tijd. Maar hij was moe en hij wist het af en toe echt niet meer.

Lizzy rende naar Pixis toe en sloeg gelijk haar armen om haar Pixis heen. Ze drukte hem bijna plat in haar omhelsing "Hee, rustig maar" ze gaf hem een kus op zijn hoofd "Geeft niet, huil al het verdriet er maar meteen uit."

"Dank je," zei Pixis nog nasnikkend. "Maar wat gaan we doen? Blijven we hier nog een tijd, waar Yuri ons kan vinden? Of gaan we terug naar Hyon?" Het laatste leek hem fijner. "Eigenlijk moeten we terug. Morgen moet ik weer naar Johan voor de taallessen." Hij keek even naar de bmen om zich heen. Hij volgde een paar lange gesprekken over eikels.

Lizzy knikte en ging naaast ehm zitten "Dat is een goed idee, weetje, ik denk erover om te stoppen met dit hele oorlogs gedoe, ik vind het een naar gevoel. Ik zou liever voor altijd ij jou blijven" ze glimalchte naar hem. en legde haar hoofd op zijn schouder terwijl ze luisterde naar het gezoem van de taal van de bomen.

"En ik wil altijd bij jou blijven," zei Pixis. "Maar ik voel het ook als mijn tak om mijn land, mijn geliefden en mijn vrienden te beschermen tegen de toorn van de Dertieners. Ik ben bang dat ik er niet zomaar uit kan stappen. En als ik later een gezin heb, dan wil ik die kunnen beschermen." Zijn gezicht trok wit weg toen hij besefe wat hij net gezegd had. Hij keek even opzij.

Lizzy knikte, ze was zich van geen kwaad bewust "Dat snap ik, maar ik wil niet zelf in de aanval, aleen defenie van mij en mijn omgeving en vrienden. Dus jij Ceyx Jane en Rima" ze drukte een kusje op zijn wang.

-new-
Aphrodite wandelde rustig door het bos, met Ares boven haar. Ze verveelde zich thuis, en het was nog te vroeg om naar een kroeg te gaan, dus besloot ze maar een gezonde boswandeling te maken. Het miezerde, waardoor haar haar nog meer krulde en wat meer overeind kwam te staan. Normaal zou ze zich daar grote zorgen over hebben gemaakt. Maar nu niet.

"Daar heb je helemaal gelijk in," zei Pixis. "Maar dan moet ik heel Hyon verdedigen. En dat zijn allemaal mensen zonder kracht. Als je het op die manier bekijkt, dan redt Jane het wel. Maar wat ik heel fijn zou vinden, is als jij aan mijn zijde zou willen staan." Hij keek een beetje verlegen naar Elizabeth.

Lizzy glimalchte "Dat zou ik heel graag"ze gaf hem een kus op zijn wang en keek weer naar de wolken. Ze begon te dagdromen bij eht zien van al die mooie wolken.