Het bos- Rijk van de Leeuw

"Ach, had gewoon een konijn geschoten," zei Pixis terwijl hij naar het dier keek. "Dit is te groot. Maar ik ga op zoek naar vruchten." En hij liep weg, op zoek naar appels, aardbeien, pruimen. Even later liep hij terug naar het meertje. "We mogen geen vruchten van de bomen hier," zei Pixis.

Lizzy knikte en maakte een uit zichzelf brandend vuur naast het water. "Wacht nu maar af" ze begon het hetr te villen. de huid hing ze over een tak te drogen en het vlees legde ze op een steen. Restjes gooide ze in het water. De botten legde ze ook apart, om die evenlater in een pan met water in een driepoot boven het vuur te zetten. Ze glimalchte en deed er ook wat kruiden en vlees bij.

Pixis kon het niet aan zien. Normaal had hij geen problemen met vlees, maar nu zag hij duidelijk dat het een hert was geweest. En normaal hoefde hij ook geen huid te schrapen. Hij keerde zich om en begon een gesprek met een kastanje in de buurt. Hij sprak de normale mensen taal en kreeg het antwoord in de Taal der Bomen.

Lizzy haalde de botten waar nu het laatste vlees afgekookt was uit de pot. ze roerde er een beetje in met een lepel en zag in haar ooghoek dat de vissen de vleesrestjes al op hadden. Ze leip een stukje het bos in en groef een kuil in de grond. Ze had een bekertje met de soep meegenomen en een beetje vlees en een stuk van de huid en botten. Ze knielde er neer en verbrandde het als offer, de as strooide ze uit over de grond van het bos. ze mompelde iets en liep terug. ze roerde in haar soep en legde een plak vlees op een steen in het vuur om hem te bakken.

Pixis wende zich volkomen af van het hert. Hij en de kastanje hadden het over de definitie van het boom zijn en wat je dan te doen staat. "Eigenlijk is het de taak van de bomen om alle andere levende wezens zuurstof te bezorgen en de luchtte filteren van de afvalstoffen die zij dan weer uitscheiden," zei de kastanje. "Dus dan zijn wij de vervuilers en jullie de filters," merkte Pixis op. "Ja, dat zie je goed."

Lizzy glimalchte en ging door met het koken van de soep. Rima kwam aanlopen met kommen en Lizzy goot in ieder wat soep. Ze glimalchte en pakte de warme steen met het gebakken vlees uit het vuur en zette die ernaast, met een mes om het te snijden. "Pixis Ceyx, rima, ETEN"

Pixis sluitte het gesprek waardig af en liep naar Elizabeth. Hij ging naast haar zitten. Eigenlijk had hij helemaal geen trek, maar dat kwam alleen door de gedachte aan het hert. "Wel leuk dat jij eens voor mij kookt," zei hij en hij gaf haar een kus op haar wang. Met tegenzin keek hij naar het vlees.
Ceyx kwam door de bomen aangelopen. Hij ging naast Rima liggen en keek naar het vlees. Verlekkerd droop het water van zijn tong.

Lizzy knikte en volgde zijn blik naar het vlees, maar besteede er geen aandacht aan Ze ging op haar knien zitten en hield haar handen in een soort vuurnatiegroet voor zich, haar ogen gesloten "Bedanktdat ik dit eten hem mogen nemen. De energie van het leven zal terug keren bij het leven zelf en niets zal nutteloos zijn" mompelde ze voor ze gewoon ging zitten en begon te eten.

Pixis nam met tegenzin een hap uit een stuk van het vlees. Helaas smaakte het heerlijk. Hij keek naar Ceyx, die verlekkerd op het vlees lag te knauwen. Dit was voor het eerst dat hij hem vlees zag eten. Vaak at de draak lucht. Dat is ook het enige dat een draak nodig heeft, water en lucht.

Jorn, sorry, eyz leeft misschien op water en lucht, maar er zijn er ook die gewoon eten nodig hebben.

Rima glimalchte naar Pixis en nam een slok van haar soep. "Is er iets?" vroeg ze in de taal van de bomen. Ze zei het op een toon die Ceyx en lizzy niets zou doen ermoeden. Lizzy nam een hap van het vlees en dronk wat van de sope. Het recept had ze ooit van will geleerd. Ze was als klein kind al gewend om haar eigen eten te vangen. Wat je niet zou verwachten van een meisje uit zo'n rijk gezin.

"Ik kan er niet tegen als ik zo'n dier zie dat afgeslacht wordt," antwoordde Pixis. "Ik vind het naar en eet dan leiver niets meer." Hij keek naar het houten draakje. Op haar rug zaten nu twee vleugels gemaakt van wolken. Waarschijnlijk had Ceyx dat gedaan.

Lizzy glimalchte en keek van de een naar de ander, benieuwd waar ze het over hadden. Rima knikte "Dat snap ik, Lizz heeft er nooit problemen mee, maar dat heeft met haar geloof te maken."ze gliamclhte "Het is moeilijk uit te leggen"

"Ach," zei Pixis, terwijl hij het vlees opzij zette. "Iedereen is anders, niet. Jij bent een boom, Ceyx een wolk, ik een luchtmeester en Eliza is een vuurmeester. Zo heeft iedereen wat." Hij keek naar het meertje, waar geen enkel restje meer dreef. Daarna keek hij het bos in. Af en toe zag hij een vage schaduw, die van een hert zou kunnen zijn.

Yuri liep voorzichtig tussen de bomen door naar de plek waar hij eigenlijk niet heen wilde. voordat hij de plek opliep bleef hij even staan. de zenuwen gierde door zijn lijf, wat als het helemaal fout afliep. maar hij was toch gekomen om het goed te maken. hij had al die tijd niet afgezonderd geleefd om het nu nog erger te maken. hij haalde nog een keer diep adem en stapte de plek op. hij zag het vuur en en toen Pixis en toen..... Elizabeth. Hij beet even op zijn lip en liep toen met gebogen hoofd de lichtkring van het vuur in. hij keek even voorzichtig op en zei:' eeh hallo' terwijl hij op een reactie afwachtte.

Rima knikte "Lizzy doet voor het eerst in lange tijd weer wat aan haar geloof. Dat is wel ositief." ze glimalchte "Ze hoe zeg je dat, bid weer voor ze eet en vanmiddag heeft ze na de jacht zelfs weer wat terug gegeven aan de natuur" Rima knikte

Lizzy keek op van Yuri "O, Hallo Yuri" zei ze koel en nam nog een slok van haar soep, hem verder straal negerend.

"Nou, dan heb ik er het volste vertrouwen in," zei Pixis. Daarna keek hij op. "Oh, hoi Yuri. Lang niet gezien." Die had duidelijk iets te bespreken. Hij vroeg nu aan Rima, overduidelijk in de Taal der Bomen: "Wat denk jij dat hij komt doen? Niet dat ik er een probleem mee heb, ik wil het alleen weten." Maar diep in zijn hart deinsde hij terug voor hem.

Yuri keek op en wendde zijn blik even vlug naar Eliza voor hij weer ergens anders naar keek. Hij bleef even verward en stil. was dat alles? hij had gedacht dat het misschien veel erger zou worden. maar nu hij er nog eens over nadacht, was dit eigenlijk veel erger dan ruzie. hij wendde zijn blik weer naar Eliza en zei zenuwachtig: ' zou ik misschien even met je kunnen praten?'

Ze keek hem, met de kom soep nog in haar handen emotiloos aan. Ze toonde liever niet dat een deel van haar heel hard wilde huilen, en een anderdeel het keihard wilde uitschelden. Ze stond op en liep naar hem toe. "Dat kan..." zei ze ongeintreseerd. Ze ontweek expres zijn blik, ze wilde niet nog een keer door die maagderijkmagie domme dingen gaan doen, niet nu ze gelukkig was samen met Pixis.

Yuri liep wat verder weg van het vuur en ging tegen een boom aanzitten. hij probeerde Elizabeth's blik te vangen, maar zij ontweek die van hem. Hij zuchtte en zei zachtjes:' het spijt me als ik iets fout heb gedaan.' Hij keek even om zich heen en bedacht zich toen iets. 'waar is die willie van je eigenlijk?' zei hij nog steeds proberend haar blik te vangen.

Lizzy keek hem geschrokken en met een pruillip aan. Ze zakte door haar benen en begon keihard te huilen. Ze legde haar hoofd in haar handen, maar het volume ging niet omlaag, evenals de tranen productie. Ze dook ineen en begon schouderschokkend en nog harder te huilen. Al het verdriet van de afgelopenperiode kwam er nu in een keer uit.

Yuri keek met grote geschrokken ogen naar het hoopje Eliza dat huilend op de grond zat. wat had hij nou weer verkeerd gedaan? hij vroeg toch alleen maar waar william..... ohoh.. hij kwam overeind en hurkte naast haar neer. hij sloeg een arm om haar heen en probeerde haar te sussen terwijl hij steeds zacht zei:' het spijt me.' hij keek droevig naar Eliza.

Lizzy gooide huilend zijn arm van zich af en rende naar Pixis. Nog stereds huilend lliet ze zich in diens armen vallen. Ze drukte zich dicht tegen henm aan. Ze was nu alles behalve aanspreekbaar. Ze klampte zich aan Pixis vast als een drenkeling aan een stuk drijfhoud midden in een storm.

Yuri moest een stap opzij zetten zodat hij niet viel toen Lizzy zijn arm van haar afgooide. hij keek verbaasd naar hoe Lizzy zich in Pixis armen stortte. hij voelde een steek van jaloezie en wendde zijn blik af terwijl hij weer op de grond ging zitten. hij bekeek de gedachten en herrineringen van Lizzy en Pixis en kwam erachter dat William niet meer leefde en dat Lizzy's gedachtegang niet helemaal goed gesteld was. hij bleef zitten en bleef de gedachten van Lizzy bekijken.

"William is dood," zei Pixis kortaf. Hij sloot Eliza in zijn armen en probeerde haar te troosten. Ze schokschouderde nog steeds hevig. "Je kan er niets aan doen, maar het is nogal zwaar voor haar." Hij zette Eliza weer op de grond en keek even om zich heen. Daarna ging hij naast haar zitten en sloeg een arm om haar heen. "Stil maar," zei hij. En tegen Yuri: "Je had het wel even op een andere manier kunnen vragen. Dit was dus niet echt handig." Hij wreef over Elizas' hoofd en gaf ook even een kus.

'ja daar was ik ook wel achter' zei Yuri bits tegen hem. hij probeerde de kus die Pixis aan Eliza gaf te negeren, maar voelde toch de jaloezie. hij wilde niet weer door dit alles heen gaan, hij moest maar gewoon accepteren dat hij hield van het eerste meisje dat niet van hem hield en dat hij haar maar moest laten gaan. hij ging bij het vuur zitten en staarde erin met zijn kaken op elkaar geklemd.