Het bos- Rijk van de Leeuw

"Dat weet ik toch," zei Pixis. "En jij weet dat ik van jou houd. Meer dan van wat dan ook." Hij gaf haar een zoen. Het zag er eigenlijk best vreemd uit. Twee mensen, met hun hoofden in een luchtbol, op de bodem van een meer en ze waren aan het zoenen. Pixis haalde zijn lippen weer van de hare. Hij keek haar nog even diep aan.

Lizzy keek hem aan, en zoende hem daarna op de mond. Ze drukte zich dicht tegen hem aan en sloeg haar armen om zijn nek. ze sloot haar ogen en glimlachte.

Pixis verloor even de controle en samen dwarrelden ze naar de bodem. Ze landden in het zachte zand. Pixis knuffelde haar alsof hij haar nooit meer los zou laten. Hij sloot ook zijn ogen en ging helemaal op in het moment.

Morris zweeg en keek naar Peanut , ondertussen had hij al vijf eekhoorns te pakken . Ze kleurde weer normaal en tikte op de dichtsbijzijnde tak tot het op een specht leek , zo wist Peanut dat ze ondekt was en Hij liep in de richting van het geluid.

''Ben je je tong verloren ofzo?'' zei ze wat feller. Bespieden, oke dat mocht dan nog wel maar haar daarnaar negeren moest het meisje niet doen. Ze ging rechtop zitten terwijl ze het meisje niet uit het oog verloor.

met een grijns keek Morris het meisje aan , nogsteeds zwijgend.Peanut lande naast haar op de tak en keek met even brandende ogen als die van zijn meisje naar het meisje ... "Mooie vangst Peanut"
zei Morris met een blik op de 10 eekhoorns , zoals gewoonlijk sprak ze alleen tegen peanut.

''Dan niet he. Rot dan lekker een eind op.'' zei en maakte een felle wegwerp beweging. Ze had geen zin om gestoord te worden door een kind wat niet eens tegen haar praatte. Alletwee haar benen liet ze bungelen aan een kant van de tak. Als het kind niet weg zo gaan zou ze wel uit de boom springen.

Morris had geen zin om het bos te verlaten , ze sprong alleen van boom tot boom en Peanut bleef boven haar vliegen , ze wachte in elke boom even af op enige teken van aanval en spitste haar oren om elke beweging te kunnen volgen.

''Eindelijk, doei.'' mompelde ze nog en keek toen in de verte. Elke boom zag voor haar hetzelfde eruit, allemaal even bruin met groene bladeren. Luid snoof ze haar neus op en ritste haar tas open. Misschien zat er nog iets in wat haar verveling deed stoppen.

Met een salto sprong Morris op de grond en liep weer richting de boom waar het meisje in zat , Ze keek naar boven met een blik van 'Oh ... je bent nog niet van me af!' Haar ogen spraken deze zin zo dat je hem bijna kon horen , bijna want Morris zweeg nogsteeds.

Pixis schreef:

Pixis verloor even de controle en samen dwarrelden ze naar de bodem. Ze landden in het zachte zand. Pixis knuffelde haar alsof hij haar nooit meer los zou laten. Hij sloot ook zijn ogen en ging helemaal op in het moment.

Lizzy glimalchte en drukte zich dicht tegen hem aan. Ze woelde met har handen door zijn haar en legde een hand op zijn borst.

''Fijn, komt het kneusje me weer vervelen?'' vroeg ze met een opgetrokken wenkbrauw. Ze liet haar hand door haar haren glijden. Ze pakte haar tas van de tak en sprong ook uit de hoge boom. Als een kat kwam ze op allebei haar voeten terecht, nu stond ze even hoog als het meisje.

Pixis trok haar nog dichter naar zich toe. Hij merkte even tussen door dat de bel steeds kleiner werd, dus voerde hij nog wat lucht aan van boven. Hij legde zijn hand op haar hoofd en woelde even door haar haar. De andere hand hield haar stevig vast.

Boven zat Ceyx te kijken. Hij zag niks, maar zei wel tegen Rima: "Ze blijven wel lang onder, zeg. Wat zouden ze aan het doen zijn.

Lizzy drukte zich nog dichter tgen hem aan en zoende hem. ze wass echt zo blij dat hij ook van haar hield.

Rima glimalchte "Ik weet het niet zeker, mar wat zijn ze meestal aan het doen als ze aleen zijn" ze rolde met haar ogen maar glimalchte wel

Ceyx moest lachen. Hij liet ze maar even met rust. Hij vormde zichzelf om tot een wolk in de vorm van een aap en ging in de bomen klimmen. Het was een best grote aap en als hij rechtop stond, kon hij bij de takken in het midden van de boom.

Pixis maakte zijn riem los. Als hij dat niet deed, prikte hij haar straks nog met zijn dolken. Die had hij namelijk nog niet afgedaan. En hij wilde haar niet bezeren. De riem dreef in een luchtbubbel naar boven, waar het aanspoelde op de oever van het meer.

Lizzy glimalchte en haalde haar boog los. Het ding zat aardig in de weg. de boog spoelde aan naast de dolken. Ze drukte zich dicht tegen hm aan, alsof dit de latste keer was dat ze hem zou sien.

Rima glimlachte en rende achter ceyx aan.

Pixis had de hele tijd zijn lippen niet van de hare gehaald. Hij lag haar nu te strelen en knuffelen.

Ceyx maakte meerde wolkaapjes van zichzelf, dan kon hij beter slingeren. Ook zaten er eekhoorns en vogeltjes tussen. Allemaal sprongen ze door de bomen. Het enige nadeel, als Ceyx wilde praten, gebeurde dat meerstemmig. "Kom op Rima," kwetterden dus 20 stemmetjes.

Eliza giegelde en zoende hem terug.

Rima grinnikte. Ze sprong naar een van de diertjes toe en pakte hem beet en zette hem op haar rug "Houd je goed vast" scheeuwde ze voor ze op volle snelheid wegstrormde tegne de bomen op in de raarste patronen.

"Wieeeeee!" gilden alle beestjes tegelijk voor die ene op Rimas' rug. Het klonk vreselijk en je oren gingen ervan suizen. Alle vogeltjes vlogen om Rima heen en de eekhoorntjes renden achter haar aan.

Op de bodem van het meer had Pixis Eliza nog steeds niet losgelaten. Hij voerde nu extra veel lucht aan, zodat ze er langer mee zouden doen. Hun hele lichamen lag nu op een droogliggende bodem.

Lizzy glimalchte en drukte zich dicht tegen hem aan.

Rima grijnsde. blij dat haar gehoor was aangepast om de bomen te horen. Ze rende naar een hoge woudreus en plofte neer in de takken. ze keek naar het enorme uitzicht en nar de langswaaiende wolken "Mooi eh"

Pixis draaide zich op zijn rug en keek naar de vissen die over hen heen zwommen. "Wil jij al weer terug naar boven?" vroeg hij aan Elizabeth.

De kleine diertjes werden weer één Ceyx. "Best wel," antwoordde die terwijl hij naast Rima ging liggen. Hij kleurde roze- rood in de avondzon. Net als de wolken die overvlogen. De zon zette de hele wereld in een rood-oranje gloed.

Morris blies zacht en legde haar hand op haar zwaarden. met een kwaade glinstering in haar ogen keek ze het meisje aan en trok haar wenkbrauw uitdagend op. Peanut sprong uit de boom en maakte Morris bruin als de blaadjes op de grod en de boomstammen om hen heen.

Eliza glimlache en keek naar de vissen "Nee, het is hier zo mooi" ze stak haar hand door de rand van de bubbel en een vis zwon verbaasd tussen haar vingers door.

Rima knikte en staarde naar de lucht "Is het fij om goed te kunnen vliegen, zoder daty je het gevoel hebt dat er een olifant of vier op je rug zitten" zei ze een beetje sip

"Oké," zei Pixis en hij ging met zijn hand door haar haar. "Dan blijven we hier nog even." Hij keek naar een paling die langs zwom. De lange vis zwom bijna de bubbel in, maar was te bang voor de mensen die daar lagen.

"Ik vind het fijn, ja," zei Ceyx. "Maar ik ben dan ook eigenlijk een wolk. En jij bent een boom. Daar zit verschil tussen. Jij behoort gewoon op de grond. En je bent niet voor niks zo klein, als je het vergelijkt met mij."

''Moet ik nu bang zijn?'' vroeg ze uitdagend. Uit haar riem haalde ze twee vlijmscherpe dolken. ''Als je wilt vechten kan je het ook zeggen. Ohnee, jij praat niet want je ben gehandycapt.'' zei ze minachtend. Dit meisje had zin in vechten, kon ze ook vechten krijgen.