Het bos- Rijk van de Leeuw

Morris negeerde elk woord van het meisje en greep haar zwaarden die rood en blauw licht uitstraalden , ze concentreerde zich en het licht werd sterker. ze sprong in een boom en zette zich af richting het meisje , zweigend haalde ze naar haar uit.

Zonder moeite sprong ze opzij waardoor het meisje doorschoot en haar niet raakte. Behendig haalde ze uit naar het arm van het meisje. Daarnaar maakte ze een halve draai voor mee kracht en duwde haar voet omhoog. Als het goed zou gaan zou die zich in de maag van het meisje parkeren.

Als een echte kat dook Morris opzij en ontweek zo de aanvalen van het meisje , ze kreeg beschutting door Peanut die haar bruin maakte , ze sloeg met haar zwaarden in een opatroon naar het meisje , links met beiden zwaarden en dan met een draai beiden kanten uit...

''Verzin nieuwe techniek meis. Deze zijn zo te achterhalen'' zei ze terwijl ze behendig haar dolken tegen de zwaarden aan hield waardoor het meisje niet verder kon gaan. Weer duwde ze haar voet omhoog maar dit keer naar de schenen van het meisje.

Pixis schreef:

"Oké," zei Pixis en hij ging met zijn hand door haar haar. "Dan blijven we hier nog even." Hij keek naar een paling die langs zwom. De lange vis zwom bijna de bubbel in, maar was te bang voor de mensen die daar lagen.

"Ik vind het fijn, ja," zei Ceyx. "Maar ik ben dan ook eigenlijk een wolk. En jij bent een boom. Daar zit verschil tussen. Jij behoort gewoon op de grond. En je bent niet voor niks zo klein, als je het vergelijkt met mij."

Lizzy glimalchte en liet haar handen opgloeien in de kleuren die ze al kende. groen geel en rood. de helende magie droop als limonade siroop in het water en zwermde een beetje rond de vissen voor het verdween. "Zo" zei ze met een glimalch

rima knikte "Je zal el gelijk hebben"

Morris stak haar zwaarden in de grond en maakte een arabier naar achteren zodat een van de dolken alleen haar leren jas raakte . Ze maakte gebruik van haarzwaarde door ze in een boom te steken en er een salto mee maakte waarmee ze met haar voeten uithaalde naar het meisje.

Behendig dook ze weg en zette haar handen op de grond af waardoor ze gewoon weer op haar voeten te recht kwam. Alletwee de dolken duwde ze weer in haar riem en zette over in stilleto's. Ze maakte een draai terwijl ze er eentje pakte en gooide hem zo hard mogelijk naar het meisje.

Morris ging op haar zwaarden ztaan en de stilleto circelde onder haar zwaarden door, Met een grijns haalde ze uit naar het meisje met 1 van haar zwaarden , het ijszwaard , op de andere bleef ze staan en vanaf een hoger standpunt vorcht ze nu met het meisje.

Behendig dook ze weer weg. Ze liet een touw van vuur om het zwaard heen cirkelen. Als het touw er lang om bleef zou hij langzamerhand smelten. Een kleine grijns was op haar gezicht te zien, ze hield van vechten.

Pixis keek naar de magie die door het water leek te zwemmen. Hij zelf liet het gewoon bij groen. Hij gaf Elizabeth nog een zoen, vol op de mond.

"Maar je kan wel vliegen," zei Ceyx. "En als je nu gaat vliegen, hoe voelt dat dan?" Hij steeg op en wachtte als een rood-roze wolk op Rima.

Morris versterkte het ijszwaard met meer ijs en stuurde het vuur eraf richting het meisje , haar ogen vroegen - Ook magie?- Ze bevroor de grond waar het meisje stond en een heel stuk verder , ook achter haar bevroor ze de herfstbladeren op de grond.

Ze stuurde het vuur weg van haar en verwarmde de grond onder haar voeten waardoor het ijs van het meisje smolt. Daarnaar stuurde ze ook vuur naar de bladeren, ze moest er niet aan denken om daarover te vallen. Nu was het alleen een plasje water. Nog een straal stuurde ze eropaf en een wolk van stoom versperde het zicht van het meisje, en zichzelf.

Lizzy drukte zich dicht tegen hem aan. Ze zoende hem vol terug. Ze zat een beeje aan zijn shirt en glimalchte.

Rima knikte "Dat wel." ze vouwde haar vin-achtige vleugeltjes vn bladmateriaal uit. Ze deed een paar slagen en steeg op als een jong vogeltje dat voor het eerst vloog. ze fladderde met de vnelheid van een vlinder naar ceyx en bleef naast hem vliegen, ze kon immers net op de wolk staan.

Pixis plukte een beetje aan het haar van Elizabeth. Hij moest ook glimlachen.

Ceyx keek naar Rima. "Hoe voelt dat nu?" vroeg hij. "En als je moe wordt, dan land je maar op mijn rug, oké? Ik heb er geen probleem mee." De wolken en de draak kleurden nu paars en in het oosten zagen ze al sterren schitteren. De lucht was een schilderdoek van kleuren. In het oosten indigo en dat liep over naar de oranje gloed in het westen. Alle wolken waren nu zwartpaars gekleurd.

Lizzy glimalchte en legde een hand op zijn borst en de aner in zijn nek om zich dicht tegen hem aan te drukken.

Rima zuchte "Dit voelt alsof ik inge ben die een rondje argon rent (XD geweldige vergelijking)" ze vloog naar Ceyx en ging op zijn rug staan "ik ben nu al doodop. Waarom is vliegen zo lastig met zulke vleugetjes."

Pixis legde beide armen om haar nek en liet niet meer los.

Ceyx blies twee stevige wolken naar de vleugels van Rima. Nu waren haar vleugels drie keer zo groot. "En probeer het nu eens," meteen toen hij het zei, werd hij een normale wolk, waar je niet op kan staan. Rima viel naar beneden.

In paniek begon rima te gillen en ze klapte wild met de vleugels. ze kon nog net op tijd afremmen en vloog weer omhoog "Het is nog steeds zeer vermoeiend, maar wel makkelijker" zei ze met een gliamlch "Maar wil je dta alsjeblieft NOOIT meer doen" zei ze nog nahijgend.

Lizzy glimalchte lief naar hem.

"Sorry," zei Ceyx. Het was nu niet meer dan een zwarte wolk tegen een indigo achtergrond. Ver aan de westelijke horizon zag je nog een klein streepje rood, maar ook dat verdween.

Pixis nam even de moeite om om zich heen te komen. "Het is helemaal donker geworden," merkte hij op tussen het zoenen door. Daarna barstte hij in lachen uit. "Zullen we maar hier blijven?" vroeg hij, terwijl hij even voor groen licht zorgde.

Rima glimalchte en vloog naar een boom, waar ze weer naar beneden rende. ze liep naar het meertje en ging aan ze zijkant liggen."Ik denk dat we hier voorlopig niet weg gaan"

Lizzy gliamlchte en knipte in haar vingers. een aaltel kleine vlammetjes verschenen en wierpen een mooi licht hier onderwater "Tada" zei ze met een knipoog.

Ceyx vloog achter haar aan naar het meertje. Hij ging liggen en al snel werd het meer bedekt door een zwarte mistbank. Vanuit de mist klonk de stem van Ceyx: "We laten ze maar even alleen." En uit de mist kroop een draakje tevoorschijn. Het was vijf keer zo klein als de normale Ceyx, maar bevatte wel de hele Ceyx. De mist bleef gewoon hangen.

Onderwater lag Pixis een beetje verlegen aan het T-shirt van Eliza te funniken.

De volgende morgen.

Lizzy opende slaperig haar ogen. nog half slapend pakte ze haar kleding en trok deze aan. en toen ging ze met haar hoofd door het water. Gelijkw as ze helemaal wakker. Ze glimalchte lief naar Pixis en gaf hem een kus op zijn wang. ze trok haar kleren aan en keek naar de bubbel.

Pixis keek slaperig om zich heen. Hij keek naar de kleren die naast hem lagen en Eliza, die aangekleed en wel al naast hem zat. "Goedemorgen," zei hij nog een beetje slaperig. "Kunnen we de volgende keer niet eerst verhuizen naar een zacht bed? Mijn achterste is bont en blauw." Hij merkte dat zijn voeten nat waren. Ze staken al uit de bubbel. Zijn kleren lagen er ook al half buiten. Snel pakte hij ze en bracht ze naar boven. daar legde hij ze op een steen en blies ze droog. Daarna trok hij ze aan en wachtte op Eliza.

Lizzy zwom ook omhoog en ging aan de waterkant zitten "Goed idee" zei ze met een glimlach. Ze keek uit over het water en liet er vlammetjes over zweven. visjes zwommen tussen haar gespreidde tenen door. ze glimalchte en keek naar de wolken door het kleine gat tussen de bomen.

Pixis ging naast haar zitten. "Ik ga op zoek naar eten," zei hij. "Ik had alleen lunchpaketjes gemaakt. Ga je mee?" Hij stond op en liep naar zijn boog en riem met dolken. Fruit en vlees, dat stond deze ochtend op het menu.

Lizzy grijnsde en rende achter hem aan "Volg mij maar" ze klom een boom in en rende over de takken naar een meertje. Zelegde aan met een pijl en richtte op een hert. Ze glimalchte en schoot. toen ze had geraakt rende ze naar het hert en sneed zijn keel door om te voorkomen dat het dier lang zou lijden. ze mompelde iets om het bos te bedanken voor het vlees, en dat de energie weer terug zou keren in de stroom van het leven. Ze keek naar Pixis en de nu dode ree hing ze over haar schouder "En er was vlees" zei ze met een glimalch.